FAQ

Jeśli Twoje dziecko:

1. Nie nawiązuje i nie podtrzymuje kontaktu wzrokowego, dziecko nie wskazuje palcem, nie używa gestów, mimika jest mało wyrazista, ma trudności w relacjach z rówieśnikami, nie bawi się z dziećmi, bawi się samo, woli starsze dzieci, nie dostrzega u innych osób smutku czy radości
2. Nie mówi i jednocześnie nie używa gestów i mimiki, żeby porozumiewać się z innymi osobami, mówi, ale powtarza reklamy, fragmenty bajek albo wypowiedzi innych osób, mówi, ale nie lubi rozmawiać, nie zadaje pytań, mówi, ale tylko o tym, czym się interesuje, używa bardzo bogatego słownictwa jak na swój wiek z zakresu tych dziedzin, które je interesują,
3. Bardzo intensywnie się czymś interesuje, często powtarza różne zachowania, bardzo lubi porządek, nie lubi zmian, wykonuje różne nietypowe ruchy np. dłońmi czy palcami, używa zabawek w nietypowy sposób, ustawia zabawki w rzędach, lubi powtarzalność

a może przejawia jeszcze inne, niepokojące zachowania, to znak, że należy udać się z nim na diagnozę, aby odpowiednio przeszkoleni specjaliści stwierdzili, czy nie przejawia zaburzeń ze spectrum autyzmu.

Należy pamiętać, że dziecko z autyzmem wcale nie musi aktywnie unikać innych osób, może nie mieć trudności z przytulaniem się, może nie zatykać uszu, nie podskakiwać, może świetnie mówić i mieć inteligencję znacznie wyższą niż jego rówieśnicy! A przy tym – prawidłowo postawioną diagnozę autyzmu.

Nie należy zapominać także, że stwierdzanie, czy dziecko ma autyzm czy nie, to zadanie całego zespołu diagnostycznego, w tym lekarza psychiatry dziecięcego, a nie mamy, babci, pediatry, psychologa, który nie specjalizuje się w diagnozach tego typu. Chociaż każda z tych osób może mieć najszczersze intencje i kierować się autentyczną chęcią pomocy.

Jeżeli rodzic podejrzewa u swojego dziecka autyzm, należy postąpić w jedyny słuszny sposób – umówić się na diagnozę w tym kierunku w placówce, która się w takich diagnozach specjalizuje i uczynić to możliwie najwcześniej. Im wcześniej zostanie postawiona prawidłowa diagnoza, tym lepsze będzie życie dziecka i jego rodziny. Zapraszamy do nas!

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. do zadań Nauczyciela współorganizującego należy:

• Prowadzenie wspólnie z innymi nauczycielami zajęć edukacyjnych dostosowanych do programu edukacyjno-terapeutycznego.
• Prowadzenie wraz z innymi nauczycielami, specjalistami oraz wychowawcami pracy wychowawczej dzieci.
• Uczestniczenie, w miarę potrzeb, w zajęciach edukacyjnych oraz zintegrowanych działaniach prowadzonych przez innych nauczycieli.
• Udzielanie pomocy nauczycielom, specjalistom i wychowawcom w doborze form i metod pracy.
• Prowadzenie zajęć terapeutycznych i rewalidacyjnych zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Chcąc wyjaśnić w bardziej przystępny sposób, jakie zdania ma nauczyciel wspomagający, można powiedzieć, że przede wszystkim jest on obecny w klasie podczas lekcji i wspiera uczniów, którzy potrzebują pomocy podczas wykonywania zadań czy w relacjach z rówieśnikami. A po lekcjach może prowadzić zajęcia indywidualne, dzięki posiadaniu odpowiedniej wiedzy i uprawnień, często bowiem jest psychologiem czy pedagogiem. Możliwość pracy z uczniem w kontakcie indywidualnym oraz podczas lekcji pozwala nauczycielom wspomagającym na skuteczne identyfikowanie i rozwiązywanie trudności uczniów.

Obowiązujące przepisy nie określają minimalnej liczby uczniów pozwalającej na utworzenie oddziału integracyjnego. Liczba uczniów w oddziale szkoły integracyjnej i oddziale integracyjnym w szkole ogólnodostępnej wynosi nie więcej niż 20, w tym nie więcej niż 5 uczniów niepełnosprawnych. Dyrektor dokonuje doboru uczniów do oddziału integracyjnego, za zgodą ich rodziców, z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych, a także możliwości psychofizycznych uczniów, w tym uczniów niepełnosprawnych. Za zgodą organu prowadzącego szkołę liczba uczniów niepełnosprawnych w oddziale szkoły integracyjnej i oddziale integracyjnym w szkole ogólnodostępnej może być wyższa, jeżeli uczeń uczęszczający do tego oddziału uzyska orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydane z uwagi na niepełnosprawność w trakcie roku szkolnego. Oprócz uczniów niepełnosprawnych klasę integracyjną tworzą uczniowie nie wymagający dodatkowej pracy terapeutycznej. W klasie integracyjnej szkoły podstawowej pracuje równocześnie dwóch nauczycieli – nauczyciel prowadzący i nauczyciel wspomagający. Nauczyciel prowadzący jest głównym organizatorem procesu dydaktyczno– wychowawczego, a nauczyciel wspomagający współorganizuje ten proces.

Czesne w szkole:
550 zł
300 zł – (ZA, sprzężona)

Wyżywienie dzienne w przedszkolach/szkole:
15 zł

Kontakt wzrokowy jest jedną z kluczowych umiejętności w rozwoju społecznym, a dzieci dzięki niemu uczą się nie tylko komunikacji, ale również wyrażania emocji i odczytywania ewentualnego zagrożenia. Przyczynami braku kontaktu wzrokowego mogą być: zaburzenia ze spektrum autyzmu, zaburzenia integracji sensorycznej, stres. Częstym zachowaniem dziecka niepokojącym rodziców jest również unikanie przytulania. Przyczyn takiego zachowania może być wiele, od banalnych: jak etap rozwoju, temperament czy preferencje, po różnego rodzaju zaburzenia neurologiczne czy integracji sensorycznej. Zarówno nieprawidłowości w nawiązywaniu, jak i utrzymywaniu kontaktu wzrokowego oraz niechęć do przytulania się wymagają za każdym razem szerszej diagnostyki, tak by szybko wyjaśnić ich przyczyny i podjąć kroki terapeutyczne.

Karolina Augustak – Nauczyciel wychowania przedszkolnego

Mgr Justyna Zaborek – Nauczyciel wychowania przedszkolnego

Mgr Aleksandra Cioś – Psycholog, Nauczyciel wychowania przedszkolnego

mgr Karolina Dobrzyńska – pedagog specjalny, terapeuta ręki

mgr Sylwia Dziuba – nauczyciel wychowania przedszkolnego

mgr Magdalena Prokopiuk – nauczyciel wychowania przedszkolnego

mgr Kinga Marzec – psycholog, terpeuta integracji sensorycznej

Katarzyna Sołowiej neurologopeda, członek zespołu diagnostycznego i dyrektor Niepublicznej Poradni Specjalistycznej Spinacz,
neurologopeda w Niepublicznym Przedszkolu Muzycznym Stonoga

mgr Katarzyna Kuśmirska psycholog i członek zespołu diagnostycznego w Poradni Specjalistycznej Spinacz,
psycholog oraz zastępca dyrektora w Niepublicznym Przedszkolu Muzycznym Stonoga

Wszelkie metody pracy terapeutycznej z dzieckiem z autyzmem mają ten sam cel – usprawnianie zaburzonych sfer rozwojowych oraz poprawę ogólnego stanu dziecka, aby mogło ono jak najlepiej funkcjonować w środowisku. Wyróżniamy dwa rodzaje metod: dyrektywne oraz niedyrektywne. Pierwsze z nich opierają się na podejściu behawioralnym, nagradzaniu pożądanych zachowań np. przy użyciu nagród oraz eliminowaniu niepożądanych,. Z kolei metody niedyrektywne skupiają się podążaniu za dzieckiem, powstrzymywaniu się od wydawania poleceń przez terapeutę, uczestnictwie w aktywnościach wybranych przez dziecko. W pracy z dzieckiem z autyzmem bardzo istotny jest dobór odpowiednich metod w zależności od jego potrzeb, możliwości i barier, natomiast w czasie terapii konieczna jest systematyczna i intensywna praca. Należy podkreślić, że nie istnieje jedna metoda, która będzie skuteczna w przypadku każdego dziecka. Dlatego pracownicy placówek Grupy Edukacyjnej Stonogą uczestniczą w wielu kursach, co daje możliwość poznania licznych metod, a następnie dopasowania ich do potrzeb naszych podopiecznych.

Mgr Karolina Karcz pedagog specjalny, terapeuta ręki i członek zespołu diagnostycznego w Poradni Specjalistycznej Spinacz,
nauczyciel i zastępca dyrektora w Niepublicznym Przedszkolu Muzycznym Stonoga 2

Katarzyna Sołowiej neurologopeda, członek zespołu diagnostycznego i dyrektor Niepublicznej Poradni Specjalistycznej Spinacz,
neurologopeda w Niepublicznym Przedszkolu Muzycznym Stonoga

Agnieszka Siepsiak, pedagog specjalny, nauczyciel wspomagający

Karcz Karolina, pedagog specjalny, nauczyciel wychowania przedszkolnego

Agnieszka Rajngruber, psycholog, psychoterapeuta, nauczyciel wspomagający

Joanna Matuszkiewicz, nauczyciel wychowania przedszkolnego